Art Brouwer - Reisverslag West-Papua - 2005

2. De reis naar West-Papua - van Amsterdam via Singapore, Jakarta naar Biak

Vrijdag 6/5 07.00 uur vertrek van huis.

tot over 4 weken     

Om 11.50 uur vertrekt het vliegtuig. Ik werd door m’n dochter Daniëlle en schoondochter Simone naar Schiphol gebracht. De vader van Simone moest voor zijn bedrijf naar Amerika en hij stelde voor de reis naar Schiphol samen te doen, dan hoefde er maar een keer een rit daar naar toe gemaakt te worden.
Zo gezegd zo gedaan. Dochter en schoondochter gingen na een hartelijk afscheid weer op huis aan en wij verdwenen de vertrekhal in, Simone’s vader naar zijn vliegmaatschappij en ik naar de mijne.

Ik zocht Singapore Airlines op en bleef daar staan wachten tot m’n reisgezellen kwamen opdraven. Die kwamen na een minuut of tien. Nadat we de tickets hadden opgehaald zijn we ergens een kop koffie gaan drinken, dat doe je ook niet voor je plezier, alhoewel dat wel de opzet was. Op Schiphol weten ze beter dan waar ook wat ze voor drie consumpties moeten vragen. Voor twee cola en een kop koffie moest het lieve sommetje van € 9,95 worden neergeteld. ( ter vergelijk met Singapore, dezelfde consumpties € 3,25 ) Maar goed dat mocht de pret niet drukken, we gingen op vakantie en dan kijk je met zo’n reis voor de boeg niet op een dubbeltje.

We zijn op tijd gaan inchecken en aan boord van het vliegtuig gegaan. We vlogen met een 777/400. Het nieuwste en grootste vliegtuig van Singapore Airlines begreep ik. Ik heb absoluut geen verstand van dat soort dingen en nam dat zonder meer aan. Er stonden 3 x 3 stoelen naast elkaar: 3 – 3 – 3.
We vertrokken op tijd en de reis van ruim 10.000 km was begonnen.

De verzorging in dat reusachtige toestel was prima, de stewardessen en stewards waren allemaal even aardig en behulpzaam. Over de kwaliteit van het verstrekte voedsel kan ik kort zijn: de warme hap was niet echt lekker. Het deed me denken aan de gaarkeuken aan het einde van de oorlog, de ingrediënten waren wel beter, de smaak niet. De erbij geleverde hapjes zoals fruit, broodjes, e.d. was heel goed en daar deed ik het dan maar mee. Ik had zelf een paar broodjes bij me en die heb ik maar genuttigd.

Na ca. 12 uur vliegen kwamen we aan op Singapore Airport, daar werd overgestapt op een ander vliegtuig dat ons naar Jakarta bracht. Daar moesten we 13 uur wachten op het vliegtuig naar Biak. We hebben daarom maar een kamer gehuurd waar we ons even konden opknappen en een poos konden gaan liggen, want 12 uur in een krappe vliegtuigstoel is geen pretje. Ruimte van de knieën naar de achterkant van de stoel voor je, was voldoende, ook voor mensen met lange benen, maar de breedte van die stoelen laat toch veel te wensen over. De leuningen staan zo dicht tegen elkaar dat als je erin zit je de afstandbediening voor het t.v. schermpje in de rugleuning van je voorganger niet uit de stoelleuning kunt nemen zonder op de rand van je stoel te gaan zitten.

We hebben lekker een paar uur liggen pitten en zijn toen weer naar het vliegveld gegaan. En daar maak je dan ook weer rare dingen mee. Er werd ons verteld voor de vlucht naar Biak: Gate 2. Wij door het mierennest, waar de vertrekhal heel veel op leek, naar Gate 2. Daar staat een soort politieagent voor de deur, geen enkele passagier te zien, we dachten, dat gaat lekker; niet dus, we werden doorverwezen naar Gate 3. Wij naar Gate 3 door weer datzelfde mierennest. Bij Gate 3 stond wel een rij van zo’n 50 mensen met enorme bergen bagage. Langzaam maar zeker kwamen we bij de deur en na controle van paspoort en de bagage via een röntgenband naar binnen gerold te hebben kwamen we in een vrij grote hal en wat schetst onze verbazing??? Gate 2 komt op diezelfde hal uit, maar meneer had geen zin gehad om iets te doen en stuurde ons door naar de drukke Gate 3.

In die hal eerst euro’s voor roepia’s gewisseld. Voor € 200,- kreeg je 2.340.000 Rp. Ik voelde me meteen miljonair. In die hal heb je net als op Schiphol allerlei soorten duty free shops, restaurants, kappers e.d. We hebben in een van die restaurantjes een hapje gegeten en ik dus voor het eerst een echte Indische hap gegeten, we waren tenslotte in Jakarta, toch? Nasi Rames, en die smaakte prima.
Het werven van klanten gaat daar heel anders dan bij ons: de kelners lopen in hal voor de eetgelegenheid en roepen iedere voorbijganger toe dat ze bij hen het beste kunnen eten en dat doorlopen naar een ander dus geen zin heeft enz.

Over een klein half uur moeten we inchecken. 21.50 uur locale tijd vertrekt het vliegtuig. Dat werd dus 22.10 uur met een tussenstop in Makassar (45 minuten wachten). Het vliegtuig vertrok op tijd uit Makassar en om 5.20 NNG tijd kwamen we in Biak aan. Die tijd ligt 7 uur voor op de onze.

Reacties op dit artikel via het forum